Klachten
Moeder Ilse: 'Madelief kwam 's ochtends huilend naar beneden: 'Ik heb zo'n hoofdpijn, mama'. De paracetamol die ik haar had gegeven, kwam er direct weer uit. Ze was constant aan het overgeven. Ik herkende het van eerder die zomer, toen had ze vergelijkbare klachten. Maar daarna heeft ze zich een paar weken goed gevoeld: we hebben een leuke vakantie gehad, ze deed mee met een musical-summerschool en was fanatiek aan het voetballen. Madelief is gek op zingen en acteren. En TikToks maken natuurlijk. Ze is geen prater, maar op het podium kan ze haar gevoel goed uiten. Ze is altijd vrolijk. Maar daar was op die dag in september geen sprake van.'
Diagnose
Ilse voelde dat iets niet klopte. 'In een flits dacht ik: Het zal toch geen hersentumor zijn?' De klachten hielden aan en Madelief was inmiddels erg verzwakt. 'Ik heb een emmertje uit de zandbak gepakt, Madelief in de auto gezet en ben wéér naar de huisartsenpost gereden. Ik eiste dat ze werd opgenomen. Toen er een tweede arts mee kwam kijken bij de MRI-scan, dacht ik: 'Dit is niet goed'. Na een zenuwslopende tijd in de wachtkamer zegt de arts: 'We zien een ruimte-innemend proces, jullie moeten nú naar het Prinses Máxima Centrum.'
In het Máxima
Madelief blijkt een hooggradige agressieve hersentumor te hebben, een medulloblastoom. 'Na dit nieuws zakte de grond onder onze voeten vandaan. We hoopten nog dat het een goedaardig gezwel zou zijn, maar helaas was een intensief behandelplan nodig. Eerst een operatie, en daarna 30 bestralingen en zes chemokuren. Madelief is een nuchter meisje: 'Als dit moet gebeuren, gaan we het gewoon doen.' De neurochirurg drukte ons op het hart: Bekijk de behandeling stap voor stap en loop niet op de zaken vooruit. Vandaag is vandaag, en morgen is een nieuwe dag. Dit heeft ons tijdens het hele traject enorm geholpen.
Gelukkig vindt Madelief het Máxima een fijn ziekenhuis. Maar zodra ze het centrum binnenloopt, stopt ze met eten en praten. Dat is door de spanning. Als een broer of zus mee is, gaat het al veel beter! Dan heeft ze voldoende afleiding. Zeker met grote broer Oliver (11) wordt ze heel ondeugend en maakt ze veel lol: samen buitenspelen in de beweegtuin, of naar de muziekstudio. Dan kruipen ze achter de dj-booth en zetten ze met een grijns op hun gezicht harde muziek op.'
Bloemenkraal
Afgelopen juni kreeg Madelief haar laatste chemo en de bloemenkraal. Ilse: 'Het is natuurlijk heel fijn dat de behandeling klaar is, maar het herstel begint nu pas. Ze heeft afspraken bij de fysiotherapeut, psycholoog en krijgt regelmatig controles. Madelief moet aansterken, ze heeft zo veel meegemaakt het afgelopen jaar. Vooral de tijd van bestralingen in Groningen was voor haar erg zwaar; zes weken lang en ver weg van ons thuis in Breda. Gelukkig krijgt Madelief steeds meer energie en is ze veerkrachtig. Tijdens haar laatste chemo was ze zelfs aan het skeeleren. Ze blijft doorgaan, en als het niet gaat, pakt ze haar rust.'
Een jaar later
Moeder Ilse: 'Ik denk vaak aan vorig jaar, toen wisten we nog niet wat ons te wachten zou staan. Het is nu weer zomervakantie, de koffers staan ingepakt. Het jaar heeft stilgestaan, maar tegelijkertijd is er veel veranderd. Laatst moest Madelief weer een keer overgegeven. Ik schrok heel erg: 'Straks zit ik me de rest van mijn leven zorgen te maken?!' Maar dan besef ik dat het domme pech is dat ons dit is overkomen. We hadden het niet kunnen voorkomen. Het was een zwaar jaar, voor Madelief, voor ons als ouders, en ook voor onze andere kinderen. Maar op een bepaalde manier zal het hen ook sterker maken en zullen ze hierdoor misschien leren anders naar het leven te kijken.'
'Als tip aan andere ouders in het Prinses Máxima Centrum zou ik willen zeggen: leef met de dag. Misschien zit je kind vandaag in een dip. Maar morgen kan het weer goed gaan. Je kunt de worsteling van je kind niet overnemen en dat maakt het erg zwaar. Als het vandaag een slechte dag is, kun je met elkaar hopen dat het morgen weer een goede dag zal zijn.'